De legende van de amandelbloesem

A lenda das amendoeiras em flor oftewel de legende van de amandelbloesem. Het werd hoog tijd om deze legende met jullie te delen. Het is een volksverhaal dat al vele eeuwen wordt verteld in verschillende variaties en op verschillende plaatsen in de wereld. Het lijkt er op dat er maar één ware plaats is waar dit verhaal thuishoort en dat is in Portugal. Dit romantische verhaal verteld over de liefde van een Moorse koning en zijn koningin uit het Noorden en hoe die liefde ervoor heeft gezorgd dat het eeuwen na hun bruiloft nog ieder jaar “sneeuwt” in de Algarve.

De legende van de amandelbloesem

Zoals ieder verhaal dat vertelt over koningen, koninginnen en échte liefde, begint ook dit verhaal. Er was eens, heel lang geleden in het zuiden van Portugal in de provincie Al-Gharb die we nu kennen als de Algarve, een knappe koning met de naam Ibn-Almundim. Hij was een geducht veldheer en boekte overwinning na overwinning. Nooit was hij verslagen, in al zijn veldtochten niet. Hiermee droeg hij bij aan de uitbreiding van het Moorse rijk op Portugees grondgebied. Hij was geliefd bij zijn volk en werd gevreesd door zijn vijanden. Na weer een veldslag te hebben gewonnen werden de gevangenen binnengebracht in Xelb, de plaats die later Silves zou heten. Koning Ibn-Almundim sloeg het geheel gade, toen zijn hart een slag oversloeg.

Tussen de gevangenen bevond zich een beeldschone vrouw met een blanke huid, blauwe ogen en blonde haren. De koning was op slag verliefd. Mettertijd wist hij het vertrouwen en het hart van Gilda, de prinses uit het Noorden, voor zich te winnen. Zij werd ook verliefd op koning Ibn-Almundi en ze trouwden. Het was een feest dat zijn weerga niet kende. Muzikanten en dansers kwamen van dichtbij en zelfs vanuit verre landen om het geluk van het koningspaar mee te vieren. Het feest duurde enkele dagen en nachten en de koning en zijn Gilda waren gelukkig.

Ook na de bruiloft was alles goed. De koning en koningin hielden heel veel van elkaar. Ze waren gelukkig, heel tevreden en kwamen niets tekort in liefde, tijd en aandacht voor elkaar. Tot koningin Gilda op een dag ziek werd. Ze voelde zich verdrietig, diep ongelukkig en kon alleen nog maar huilen. De koning vond het verschrikkelijk om zijn grote liefde zo te zien. Het enige wat hij wilde was zijn koningin gelukkig maken, maar hij wist niet hoe.

De koningin werd steeds ongelukkiger en sloot zichzelf uiteindelijk op in het kasteel met de ramen altijd gesloten. De koning was zó wanhopig dat hij een gevangene uit het hoge Noorden bij zich liet komen. De gevangene vertelde hem dat de koningin, zonder het zelf te weten, heimwee had naar de besneeuwde landschappen die ooit haar thuis waren. Het gevoel van heimwee drukte zo zwaar op haar, dat ze er letterlijk ziek van was geworden. De koning, die alles voor zijn vrouw over had, ging naarstig op zoek naar een oplossing. Vanuit zijn thuisland liet hij duizenden amandelbomen naar Xelb brengen en rondom het kasteel planten.

De volgende lente ging de koning op bezoek bij zijn vrouw in haar torenkamer. Hij nam haar mee naar het raam en gooide de luiken open zodat zij naar buiten kon kijken. Koningin Gilda kon haar ogen niet geloven. Alle heuvels rondom het kasteel en alle bomen, zagen er dankzij de witte amandelbloesems uit alsof ze onder een laag sneeuw waren bedolven!

Ieder voorjaar als de amandelbomen bloeiden en de heuvels onder een laag witte bloesemblaadjes bedekten had koningin Gilda het gevoel weer even thuis te zijn in het hoge Noorden. De koningin had geen heimwee meer en leefde nog lang en gelukkig met haar man, koning Ibn-Almundim.

Tempo da lenda das amendoeiras

Tempo da lenda das amendoeiras is de naam van het gedicht over de legende van de amandelbloesem dat in 1964 werd geschreven door Ary Dos Santos. Het gedicht is gebaseerd op alle verschillende vertellingen die er zijn van deze legende. De details variëren in ieder verhaal, maar de hoofdlijn is altijd hetzelfde; Een beeldschone koningin uit het Noorden met heimwee naar sneeuw en een Moorse koning die er alles voor over heeft om zijn vrouw gelukkig te zien en daarom duizenden amandelbomen importeert en laat planten om ieder jaar weer de illusie van sneeuw te wekken.

De allereerste keer dat het gedicht werd voorgedragen was op 12 augustus 1964. De lokatie was heel toepasselijk het kasteel in Silves. Het is leuk om met de gedachte te spelen dat koning Ibn-Almundim en zijn Gilda daar écht hebben rondgelopen.

De legende verfilmd

Voor alle liefhebbers van romantische films; Helaas, er is (nog) geen avondvullende film van de legende van de amandelbloesem. Wel is er vrij recent een korte film beschikbaar waarvan het verhaal is gebaseerd op deze legende. De beelden voor deze korte film zijn niet alleen opgenomen in Silves. Ook in Castro Marim, Albufeira, Guia, Faro, Tavira Porto Covo en Óbidos werden er opnames gemaakt.

Wie nieuwsgierig is naar de korte verfilming van de hand van Carlos Silveira kan hem hieronder bekijken.

The Storyteller

Als je net zo oud jong bent als Linda, dan kun je je vast de serie The Storyteller van Jim Henson nog herinneren. Met zijn Muppet-achtige poppen heeft hij verschillende oude sagen en legenden bewerkt in die serie. Een andere Portugese legende, die over steen soep, komt langs in een van de afleveringen. Helaas heeft hij nooit de legende van de amandelbloesem verteld, dus het blijft bij zelf fantaseren hoe Koningin Gilda en Koning Ibn-Almundim er uit hebben gezien. Gelukkig kun je in de Algarve nog ieder voorjaar zien wat koningin Gilda zag toen ze uit het raam keek; Een prachtige “sneeuwdeken” die vertelt dat de lente er aan komt!

Voel je je romantisch na het lezen van deze legende? Waag je eens aan een glaasje amêndoa amarga. Deze amandellikeur is geschikt als aperitief, als digestief én hij kan gebruikt worden in cocktails!

Milbar – Amêndoa Amarga

€8.49 incl. BTW

Winkel nu